Townships, feestdagen en baalmomentjes.
Blijf op de hoogte en volg Laetitia
25 September 2014 | Zuid-Afrika, Meyerspark
I love South Africa and my life here. Sorry voor iedereen die hoopte dat ik eerder terug zou komen, maar dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Het is hier gewoon heel fijn. Ik hoef jullie niet meer te vertellen over het heerlijke eten hier (wat ik later in deze blog ongetwijfeld toch nog ga doen) of over de zon die altijd schijnt.
Afgelopen zaterdag nam één van onze nieuwe vrienden me mee naar Mamelodi, een township hier in de buurt. Het leek hem een goed idee om mij te introduceren aan een aantal van zijn vrienden, omdat die wat bekender waren in de omgeving daar. Nadat ik deze jongens had uitgelegd waar mijn onderzoek over ging, kwamen ze gelijk met ideeën en begonnen ze mensen te bellen. We besloten een weeshuis te bezoeken, wat erg interessant was. Het is nog niet zeker of dit uitstapje ook nuttig gaat zijn voor mijn onderzoek, maar het was absoluut de moeite waard om hier rond te lopen. Na ons bezoek aan het weeshuis besloten we het de rest van de middag rustig aan te doen: met bier en chips aan een meertje liggen en genieten van de zon (foto’s volgen).
Zondag wilden Merel en ik een auto huren om zelf wat rond te kijken, zodat we onze huisgenoot Imile niet wéér tot last hoefden te zijn. Het enige wat hij hoefde te doen, was ons naar een autoverhuurder te brengen. Die open was. En auto’s beschikbaar had. Je raadt het al: na vier autoverhuurders en de halve stad gezien te hebben, waren we nog steeds niet in het bezit van een auto. Uiteindelijk besloot Imile (die waarschijnlijk medelijden kreeg met onze zielige hoofden) ons mee te nemen naar Johannesburg, waar hij een afspraak had. Hier hebben we geluncht en een beetje verder gewerkt in een cafétje.
Afgelopen dinsdag had ik mijn eerste flinke baalmoment. Ik had om half negen ‘s ochtends afgesproken om huisbezoeken af te leggen met een verpleegster van een andere organisatie, zodat ik eindelijk wat ‘echte’ gezinnen kon zien. Ik zou met de bus gaan, maar bussen hier rijden niet zo heel regelmatig. De mijne vertrok om half zeven, wat betekende dat ik om zes uur van huis moest, en om kwart voor zeven al in het centrum van Pretoria stond. Gelukkig had m’n huisgenoot me gewezen op een koffietentje daar in de buurt, dus heb ik daar anderhalf uur gezeten en me voorbereid op een lange dag vol gezinnen. Toen ik aankwam bij de organisatie, bleek echter dat de verpleegster niet zou gaan: ze had een verplichte ict-training op kantoor, en ze waren zo ongeveer vergeten dat ik zou komen, laat staan dat ze eraan gedacht hadden me te bellen om de afspraak af te zeggen. Maar, stelde ze voor, als ik nog even zou wachten op de leidinggevende die vorige week de afspraak met me had gemaakt, had zij misschien wel iets anders voor me. Deze leidinggevende kwam weer anderhalf uur later, en had geloof ik niet helemaal door dat ze me voor niets had laten komen. Uiteindelijk heb ik mijn stagebegeleider gebeld en is hij me, in al mijn teleurstelling en verontwaardiging, komen ophalen.
Gelukkig maakte de volgende dag alles goed. Ik heb er volgens mij al een paar keer over verteld, maar de Zuid Afrikanen hebben de beste feestdag ter wereld: National Heritage Day. Dit klinkt natuurlijk super saai, maar dit is ook alleen maar de officiële term. De officieuze term is namelijk National BRAAI Day. Ik verzin het niet. Op deze dag heeft iedereen vrij, en worden er overal, door iedereen, braai’s georganiseerd. Ze hebben gewoon een nationale eetdag, hoe awesome is dat! Uiteraard hebben wij deze dag goed meegevierd. Eerst bij Benno thuis, waar we de hele dag aan het zwembad hebben gelegen en vervolgens hebben genoten van een gezellige, uitgebreide braai. Toen we vervolgens thuiskwamen, waren onze huisgenoten ook bezig met een braai, en omdat we het voor hen natuurlijk niet wilden verpesten, hebben we nog maar een keer vrolijk meegedaan. Vandaag zijn we eigenlijk allebei een beetje suf, dus waarschijnlijk wordt het niet zo’n productief dagje (op deze blog na natuurlijk!).
Dit weekend wordt wel weer helemaal geweldig. Morgenmiddag haalt Christine, de moeder van Tshepo ya Bana (mijn weeshuis van twee jaar geleden) ons op. We zullen dan het weekend daar doorbrengen, en zondagmiddag worden we weer teruggebracht. Ik heb er onwijs veel zin in om iedereen weer te zien, en natuurlijk om weer met de kinderen te zijn! Veel kinderen van twee jaar geleden zijn natuurlijk al weg, maar een aantal zijn er nog steeds. Het aantal dieren in het reservaat rondom het huis is ook toegenomen, dus waarschijnlijk zullen we ook weer op gamedrive gaan. Dat wordt dus dieren spotten, foto’s maken, spelletjes doen met de kinderen en ja, waarschijnlijk ook weer luiers verschonen.. maar dat is het waard :).
Ik heb er veel zin in. Hopelijk kan ik jullie volgende week veel foto’s laten zien! Deze keer een wat kortere blog, maar dat is ook wel eens fijn toch?
Geniet van jullie weekend,
Knuffels!
Afgelopen zaterdag nam één van onze nieuwe vrienden me mee naar Mamelodi, een township hier in de buurt. Het leek hem een goed idee om mij te introduceren aan een aantal van zijn vrienden, omdat die wat bekender waren in de omgeving daar. Nadat ik deze jongens had uitgelegd waar mijn onderzoek over ging, kwamen ze gelijk met ideeën en begonnen ze mensen te bellen. We besloten een weeshuis te bezoeken, wat erg interessant was. Het is nog niet zeker of dit uitstapje ook nuttig gaat zijn voor mijn onderzoek, maar het was absoluut de moeite waard om hier rond te lopen. Na ons bezoek aan het weeshuis besloten we het de rest van de middag rustig aan te doen: met bier en chips aan een meertje liggen en genieten van de zon (foto’s volgen).
Zondag wilden Merel en ik een auto huren om zelf wat rond te kijken, zodat we onze huisgenoot Imile niet wéér tot last hoefden te zijn. Het enige wat hij hoefde te doen, was ons naar een autoverhuurder te brengen. Die open was. En auto’s beschikbaar had. Je raadt het al: na vier autoverhuurders en de halve stad gezien te hebben, waren we nog steeds niet in het bezit van een auto. Uiteindelijk besloot Imile (die waarschijnlijk medelijden kreeg met onze zielige hoofden) ons mee te nemen naar Johannesburg, waar hij een afspraak had. Hier hebben we geluncht en een beetje verder gewerkt in een cafétje.
Afgelopen dinsdag had ik mijn eerste flinke baalmoment. Ik had om half negen ‘s ochtends afgesproken om huisbezoeken af te leggen met een verpleegster van een andere organisatie, zodat ik eindelijk wat ‘echte’ gezinnen kon zien. Ik zou met de bus gaan, maar bussen hier rijden niet zo heel regelmatig. De mijne vertrok om half zeven, wat betekende dat ik om zes uur van huis moest, en om kwart voor zeven al in het centrum van Pretoria stond. Gelukkig had m’n huisgenoot me gewezen op een koffietentje daar in de buurt, dus heb ik daar anderhalf uur gezeten en me voorbereid op een lange dag vol gezinnen. Toen ik aankwam bij de organisatie, bleek echter dat de verpleegster niet zou gaan: ze had een verplichte ict-training op kantoor, en ze waren zo ongeveer vergeten dat ik zou komen, laat staan dat ze eraan gedacht hadden me te bellen om de afspraak af te zeggen. Maar, stelde ze voor, als ik nog even zou wachten op de leidinggevende die vorige week de afspraak met me had gemaakt, had zij misschien wel iets anders voor me. Deze leidinggevende kwam weer anderhalf uur later, en had geloof ik niet helemaal door dat ze me voor niets had laten komen. Uiteindelijk heb ik mijn stagebegeleider gebeld en is hij me, in al mijn teleurstelling en verontwaardiging, komen ophalen.
Gelukkig maakte de volgende dag alles goed. Ik heb er volgens mij al een paar keer over verteld, maar de Zuid Afrikanen hebben de beste feestdag ter wereld: National Heritage Day. Dit klinkt natuurlijk super saai, maar dit is ook alleen maar de officiële term. De officieuze term is namelijk National BRAAI Day. Ik verzin het niet. Op deze dag heeft iedereen vrij, en worden er overal, door iedereen, braai’s georganiseerd. Ze hebben gewoon een nationale eetdag, hoe awesome is dat! Uiteraard hebben wij deze dag goed meegevierd. Eerst bij Benno thuis, waar we de hele dag aan het zwembad hebben gelegen en vervolgens hebben genoten van een gezellige, uitgebreide braai. Toen we vervolgens thuiskwamen, waren onze huisgenoten ook bezig met een braai, en omdat we het voor hen natuurlijk niet wilden verpesten, hebben we nog maar een keer vrolijk meegedaan. Vandaag zijn we eigenlijk allebei een beetje suf, dus waarschijnlijk wordt het niet zo’n productief dagje (op deze blog na natuurlijk!).
Dit weekend wordt wel weer helemaal geweldig. Morgenmiddag haalt Christine, de moeder van Tshepo ya Bana (mijn weeshuis van twee jaar geleden) ons op. We zullen dan het weekend daar doorbrengen, en zondagmiddag worden we weer teruggebracht. Ik heb er onwijs veel zin in om iedereen weer te zien, en natuurlijk om weer met de kinderen te zijn! Veel kinderen van twee jaar geleden zijn natuurlijk al weg, maar een aantal zijn er nog steeds. Het aantal dieren in het reservaat rondom het huis is ook toegenomen, dus waarschijnlijk zullen we ook weer op gamedrive gaan. Dat wordt dus dieren spotten, foto’s maken, spelletjes doen met de kinderen en ja, waarschijnlijk ook weer luiers verschonen.. maar dat is het waard :).
Ik heb er veel zin in. Hopelijk kan ik jullie volgende week veel foto’s laten zien! Deze keer een wat kortere blog, maar dat is ook wel eens fijn toch?
Geniet van jullie weekend,
Knuffels!
-
25 September 2014 - 17:23
Rachel:
Hee lieve Lae!
Wat tof om te lezen wat je allemaal doet, zo heerlijk avontuurlijk!! En geweeeeeeldig dat je dit weekend naar TYB gaat, doe iedereen de groeten en kusjes en speciaal de jongens (die ondertussen vast echte pubers zijn)! Heel veel plezier, het wordt vast een heerlijk weekend. Lekker bezig Lae en leuk om je blogs te lezen!!
Dikke kus van Rachel -
25 September 2014 - 17:23
Rachel:
Hee lieve Lae!
Wat tof om te lezen wat je allemaal doet, zo heerlijk avontuurlijk!! En geweeeeeeldig dat je dit weekend naar TYB gaat, doe iedereen de groeten en kusjes en speciaal de jongens (die ondertussen vast echte pubers zijn)! Heel veel plezier, het wordt vast een heerlijk weekend. Lekker bezig Lae en leuk om je blogs te lezen!!
Dikke kus van Rachel -
25 September 2014 - 18:27
Joyy:
He moppie!
Wat een korte blog zeg.. Jammer hoor! Haha no, jokie! Leuk om weer wat te lezen van je.
Inderdaad flink balen dat je die dinsdag voor niks bent gekomen. En wat ik persoonlijk dan nog het ergste vind, is dat het ook nog eens zoooo vroeg was, haha. Maar gelukkig heb je, je de dag erna weer flink vermaakt. Een nationale eetdag.. Lae ik weet het zeker.. jij bent geen indo, maar een zuid-afrikaan! Dit feest is gemaakt voor jou!! Haha.
Geniet van het komende heerlijke en gezellige weekend mop (en het verschonen van luiers)!
En ik spreek je snel weer :-)
Dikke kussen
P.S. Wees lief, en stuur een beetje zon weer deze kant op.. Gisteren was horrible en vandaag was het maar 16 graden, brrrr.. :-( -
25 September 2014 - 18:33
Sophie:
Haha Lae, heerlijk kind ben je ook met je eten. Net 1,5 uur met je geskyped, wat super leuk en fijn was!! Het klinkt echt ontzettend goed allemaal en ik ben blij dat je je daar zo goed voelt! :) Ook zo gaaf dat je weer een weekendje terug naar het weeshuis kan, hoef je in ieder geval niet meer zo lang te wachten. Zal wel gek zijn om daar weer te zijn. Heel veel plezier komend weekend daar, en natuurlijk succes met alles! Tot snel weer op skype, besos! -
27 September 2014 - 16:14
Daniel Soei:
Hey lieve Lae,
Fijn om zulke mooie verhalen te lezen!! Druk bezig met verschillende activiteiten. Helaas dat niet alles loopt zoals gepland, maar het komt allemaal goed. Aan makan2 en gezelligheid kom je iig niks tekort. Goed weekend alvast!! Zag al wat leuke foto's voorbij komen -
01 Oktober 2014 - 22:02
Veri:
Dag Lae,
Leuk dat het jou goed gaat.
Ik las je verhaal met een grote glimlach. Grappig. Enerzijds omdat het voor je familie en vrienden niet leuk is dat je misschien langer weg bent. De andere reden van mijn lachen is omdat ik zo zeer aan mijn geboorte eiland moest denken. Het is heel normaal om daar ook afspraken te vergeten en er totaal niet van bewust te.zijn. Een goed trainingsveld voor geduld, liefde en zelfbeheersing.
Maar erg leuk dat je het erg naar je zin hebt daar en ongetwijfeld alleen maar leuker wordt. Daar hoeven wij in ieder geval geen zorgen over te maken.
Ik blijf in afwachting van de foto's. Dat God jou lekker en vertrouwd onder Zijn vleugels houdt.
liefs en groet,
Veri
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
