Voedsel, snacks, eten en andere activiteiten..

Hellohello,

Een dagje te laat, maar hier dan toch weer een nieuwe blog! Ik was van plan gister te schrijven, maar mijn planning liep een beetje uit: Annemarie, de studente met wie we elke dag meerijden naar en van de campus, had met vrienden afgesproken om te lunchen bij de Burger Bistro – een super leuke hamburgertent met ENORME hamburgers – en dat kon ik natuurlijk niet laten schieten. Het eten is hier echt heel goed, tot nu toe hebben we al drie braai’s gehad, heerlijke (maar wel erg zoete) smoothies gedronken en zo’n twintig keer ‘boerewors’ gegeten (voor wie, net als ik, niet houdt van de Nederlandse worst: de worst hier is echt heerlijk!). Daarnaast hebben onze huisgenoten ons woensdag meegenomen naar de beste ijssalon van Pretoria: Almond Fudge Chocolate, met caramelsaus in het hoorntje EN bovenop het ijs. Echt super slecht, maar ‘baie lekker’, zoals ze hier zeggen.
Deze week hebben we best wel veel gedaan; onze huisgenootjes en nieuwe vrienden schijnen ons gelukkig nog niet zat te zijn, haha. Afgelopen zaterdagochtend zijn we, zoals afgesproken, naar de Farmersmarket geweest. Volgens mij schrijf je in het Afrikaans gewoon ‘boerenmarkt’, maar ze spreken het uit als ‘boeremark’. Op de markt is veel te zien, van allerlei soorten groente, handgemaakte cupcakes, en biltong (een lokale specialiteit: een soort gedroogd en gezouten vlees, heel apart) tot kleurrijke souvenirs en zelfs pepperspray (vraag me niet waarom ze dat hier op de markt verkopen; de verkoper had het over lastige vriendjes haha). Na de markt hebben we – zoals jullie op Facebook konden zien – een rugbywedstrijd bezocht. Natuurlijk weet ik daar helemaal niets van, maar het is leuk om met Zuid Afrikanen te gaan, omdat ze allemaal vreselijk fanatiek zijn. Na de rugbywedstrijd hebben we een heel klein stukje van het uitgaansleven geproefd. Zoals ik vorige week al vertelde, zijn de meningen zwaar verdeeld wat betreft de verschillende uitgaansplekken. Zaterdag waren we in ieder geval bij THE square, waar ik vorig week over vertelde, en er waren echt veel mensen die ons van de week vies aankeken als we het erover hadden, haha. Maar Merel en ik hebben besloten dat we maar gewoon overal heen moeten, zodat we straks zelf kunnen beslissen wat de écht leuke plekjes zijn.
Zondag zijn we met de meisjes naar Johannesburg geweest, waar we hebben geholpen met pannenkoeken bakken en verkopen op een soort festivalletje van de kerk van één van hun mentoren. Ik heb nog nooit zoveel pannenkoeken gezien (en voor mijn doen gegeten, want zoals mijn lieve vriendinnetjes ondervonden hebben, ben ik helemaal niet zo’n fan van pannenkoeken, haha). Maandag was een niet heel bijzondere dag, maar dinsdag.. daar moet ik toch wel iets uitgebreider over vertellen denk ik.
Dinsdag mocht ik met Sonja, één van Attie’s studenten, mee op huisbezoek. Die ochtend kwam ze langs om zich even voor te stellen, en me alvast in te lichten over (en vooral voor te bereiden op) de gezinnen die ik die avond zou ontmoeten. Zoals veel andere studenten die vóór mij huisbezoeken daar hadden afgelegd, was ook ik redelijk in schok toen ik de kamers binnenkwam. Het zijn namelijk geen huizen: het is een soort appartementencomplex dat niet bestaat uit appartementen, maar uit kamers. Kamers van zo’n 12m2, waar gezinnen wonen. Keuken, slaapkamer, woonkamer: alles is aanwezig in die ene kamer. Behalve het toilet en de douche, die worden namelijk gedeeld. Vier toiletten (waarvan er een werkt) en zeven douches (waarvan er drie werken) om precies te zijn. Mannen en vrouwen gemengd. En nee, dat deel je niet met je hal, maar met het hele gebouw: 82 kamers wel te verstaan. You might understand why I was shocked. Bij de eerste twee gezinnen zijn we niet zo lang gebleven, waar ik stiekem wel blij mee was. Ik voelde me niet erg op m’n gemak daar. Niet eens per se omdat het vies en benauwd was, maar vooral omdat de mensen een nogal wezenloze uitdrukking op hun gezicht hadden. Ik vind het moeilijk om te omschrijven, maar misschien kan ik dat ook niet omdat ik niet echt de tijd had ze te leren kennen. Het laatste gezin zijn we langer gebleven. Sonja had me die ochtend uitgebreid hun verhaal verteld, en ik kan jullie verzekeren dat het geen vrolijk verhaal was. Ik zou er graag alles over vertellen, maar vanwege hun veiligheid durf ik dat hier op internet niet aan. De vader van het gezin is namelijk een politieke vluchteling, en het hele gezin (acht mensen in totaal) woont nu dus ook in zo’n kamer van een paar vierkante meter. Ze hebben niets, maar dan ook echt niets, en dat is heel pijnlijk. Ik zit nog te denken over wat ik voor of met ze kan doen, aangezien ze met alles waarschijnlijk super blij zijn. Maar ik vond dat ik er beter eerst heel goed over na kan denken, voor ik ze mee uit eten neem voor een bedrag waar zij twee weken van kunnen eten, of gewoon geld geef terwijl ze zelf niet in de gelegenheid zijn om ergens goedkoop kleren of speelgoed te kopen. Dus: mocht iemand een goed idee hebben, dan hoor ik het graag!
Woensdag was Springday, Lentedag, wat voor mij een welkome ontspanning was na m’n belevenissen van de vorige avond. Een aantal studenten hadden ons verteld over een festival in de Botanical Gardens, en omdat dat zo’n 20 minuutjes bij ons vandaan zit, besloten we daar heen te gaan. Hier heb ik mijn eerste biertje ooit gedronken! Dat was toch wel heel bijzonder. Ik weet dat het niet zo heel bijzonder klinkt, maar voor mij was het dat wel, aangezien ik bier echt heel smerig vind. Maar Zuid Afrika schijnt echt een bierland te zijn – elke drankkaart hier bestaat ongeveer voor driekwart uit bier, en wijn behoort tot de ‘specials’, dus ik besloot dat ik er maar aan moest wennen. Stiekem is mijn conclusie dat ik het nog steeds heel vies vind, maar wie weet hoe dat over drie maanden is! Woensdagavond namen onze huisgenoten ons eerst mee naar de ijssalon, en daarna naar een optreden van een gitarist, die echt SICK was. Niet helemaal mijn stijl, maar hij had een hele goede stem, en z’n muziek was gewoon echt heel goed (overtuigend verhaal dit he).
En dan zijn we alweer bij donderdag en vrijdag.. gister dus een enorme hamburger gegeten, die ook wel weer erg lekker was, en daarna geskyped met m’n vriendinnetjes Joyce en Amanda. Vandaag zou ik skypen met mijn lieve zusje, maar die liet ruim een half uur op zich wachten. Een beetje jammer, maar daardoor kon ik wel m’n blog afmaken. Intussen is het bijna negen uur ’s avonds, heb ik net mijn nagels gelakt en gaan we zo slapen, aangezien we morgenochtend om half zeven (!) weer naar de ‘Boeremark’ gaan. Daarna even thuis dingetjes doen (lees: terug m’n bed in) en begin van de middag naar de Hazel Food Market, om daar uitgebreid te lunchen. Hoe de rest van het weekend eruit gaat zien, weet ik nog niet. In ieder geval ben ik blij dat deze blog eindelijk geschreven is, en ik zie uit naar jullie reacties!

Veel liefs en tot snel!